Annejret

Annejret, Annejret, Jott sei Dank, ich bin dich quitt.
Seit du net mieh do bös, föhl ich mich wie neujebore.
Du häs mich fass ruiniert, doch dat mäht mir janex us.
Weil ich deng domme Sabbelei net mieh erdrare moss.

Der ahle Schrank vom Onkel Hans - kannste ruhig hann.
De Oma ihr Kommod och, do hang ich doch net dran.
Rasenmäher, Tiefkühltruhe, hol dir alles möt.
De Haupsach ös, et bliev dobei, du köss nie mieh zoröck.

Annejret, Annejret, Jott sei Dank, ich bin dich quitt.
Kann jetz in den Kneip john un bös naats öm zwei Uhr suffe.
Nie mieh de Jekeife hüre, ooch, wat ös dat wunderbar.
Jläuv mir, ich komm ohne dich allerbestens klar.

Böcherwangk, Posteleng, pack dir alles en.
Ich zänke mich doch wejen su nem Dress net möt dir röm.
Teppich, Sofa, Standuhr - holl dir alles möt.
De Haupsach ös, et bliev dobei, du köss nie mieh zoröck.

Annejret, Annejret, Jott sei Dank, ich bin dich quitt.
Hann keen Marepengk mieh, menge Appetit ös prima.
Koche, wäsche, putze, büehle - alles moss ich selver dohn.
Doch dat witt, verloss dich dropp, irjendwie schon john.

Me Konto häste affjerümp bös op de letzte Cent.
Ich wor von dir jo all die Johre nex anderes gewönnt.
Doch vom Tresor im Heizungskeller häste nex jewoss.
Do lejen 80000 drin un die jev ich jetz us. 

Annejret, Annejret, Jott sei Dank, ich bin dich quitt.
Annejret, Annejret, komm bitte nie mieh zoröck.
Annejret, Annejret, die Zeit mit dir war wunderschön.
Doch noch vell schöner ös, wenn ich dich niemols weddersehn. 

Wibbelstetz CD “Eenes Daachs benn ich fott”

Amerika ich komme

Kathrinche, me Hätz, dröck mich noch ens fass.
Du weeß, ich moss john morje fröh.
Kathrinche, hür op, maach et mir net su schwer.
Ich saren jetz eenfach "Adjö".
Et jet ke Zoröck mieh, ich hann alles verkoof.
Menge Rucksack ös att jeschnürt.
Die Bure, die Drecksäck, die sehn mich net mieh,
hann mich lang jenooch schikaniert.

Amerika, ich komme,
bin schon ongerwäs.
Ich breche all Bröcke hönger mir aff,
denn ich jläuve dran, dat ich et schaff.

Kathrinche, in zwei Daach bin ich att am Rhing.
Von Kölle us nemm ich de Bahn.
Dat Scheff noh New York, dat waat att op mich
im Hafen von Rotterdam.
Die Rees ös jefährlich, denn der Dued, der fährt möt,
un Jauner an jeder Eck.
Wenn de Herrjott mir help, dann komm ich heel ahn.
Ich hann och en Kerz anjesteck. 

Menge Vetter, der schriev, in Amerika hät
et Jlöck jeder selvs in den Hangk.
Wenn mer fleißig wär und ärbede könnt,
dann käm mer och janz flöck vöran.
Her ös att sechs Johr do un her hät att en Farm
möt Jott weeß wievell Land drömeröm.
her meent, her möt noch ne kräftige Mann hann
und wann ich dann endlich köhm.

Kathrinche, ich denk secher off noch ahn dich
am andere Engk von der Welt.
Un schrieve dohn ich dir janz bestemp,
wie et mir do hönge jefällt.

Wibbelstetz CD “Eenes Daachs benn ich fott”

 

Börjemeeste Nieres

Börjemeeste Nieres, Börjemeeste Nieres
hät seng Föngere överall im Spöll. 
Ohne osere Nieres, ohne osere Nieres,
ohne Nieres löf net vell.

Im Jemeenderot mäht her jrueße Woet, keener schwaat esu lang. 
Nieres ös e Kerl von besondrer Zoet, spellt se all an de Wangk.
Keen Stroß witt jebaut, ohne dat her et well.
Un seng Firma krett de Auftrag, Nieres setz jo an de Quell.

Witt im Krankehuus ans e Pößje frei, wo mer net vell ärbede moß,
die Stell krett bestemp ohne Klöngelei Nieres senge Vetter von de Poß.
Kickste Mondachs in de Zeidung, siste Nieres överall,
bei de Schötze om Kommers, bei de Feuerwehr om Ball.

Nieres fährt och ans im besoffene Kopp naats möm Auto noh Huus.
Hält bei de Polizei un säht janz salopp: "Jonge, maht für höck Schluß!"
Mäht her jet falsch, nie witt her nervös,
osere Börjemeeste fällt eben ömme op de Fööss.

Seng Schokoladesitt zeech der Nieres nur, stet de Wahl vür de Dür.
Käppche und Luffballons hölt her möt op Tour, Musik un e Faß Bier.
Un wer hät zom Schluß dat Renne jemaht:
Natürlich osere Nieres, wat hat ihr dann jedaht. 

Jrau melierte Hoor, blauer Maßanzoch, Nieres stellt att jet dar. 
Su ne schöne Jong kött natürlich och möt de Fraue joot klar.
Net nur dehehm söck Nieres se Pläsier,
her weldert och ans jern in anger Löcks Revier.

Wibbelstetz CD “Höngerm Bröddezong”

Wibbelstetz CD “Das Beste - live”

 

Bös dat de Wöngk sich wedde dreht

Et letzte Mol de Stechuhr, du hürs noch de Siren:
Feierabend, un op emol stohn all Räder stell.
Jetz solle mir noh Huus john, de Firma ös am Engk.
Und dat alles, weil de Sparkass ahn ihr Jrosche well.
Os Produktion witt nächste Woch noh Portugal verlaht.
Denn do hann se jet Neues opjemaht.

Doch mir all blieve he, sulang et jeht,
sulang bös dat de Wöngk sich wedde dreht.
Su schnell deut os keener in de Eck.
Mir trecke osre Karre selver usem Dreck
Selver usem Dreck.

De Opa hatt’ vürm Kreesch att seng Knauche schwer jeschennt,
rooch keen Luff mieh von dem Stöppe in de Jeeßerei.
De Papp jeng Aachunvierzisch als Schlosser in de Lier,
un beim Opbouw von de Werkshall wor her och att dobei.
Wor dat wirklich alles, alles vür de Katz? 
Die do ove hann sich bei Zidde affjesatz.

Mir hann os krommjelaat, hann Naatschiet off jemaht,
nie jemeutert, wenn et samstags och ans späder wur.
Der Chef, der kallt noch von Aufträg, Jewinn un Expansion.
Doch als et eng wur, wor der joode Jong op emol in Kur.
Os bliev nex anderes överisch, als selver jet ze dohn.
Mir schaffen dat, wenn mir zosammestohn.

Wibbelstetz - CD Höngerm Bröddezong (1990)

Caroline oder Der Möpp em Bett

Caroline hatt’ neulich Jeburtsdaach.
Ich woß net: „Wat schenkste der Frau?“
E paar Uhrreng, e Fläschje Parfüm,
die freut sich, und ich hann meng Rauh.
Menge Kumpel säht: „Du Dämel!
Dat häste och letz Johr jekoof.
Wie wär et dann möt enem Höngkche?“
Un dat Onjlöck nohm senge Loof.

Caroline, Caroline, sach, wat deht der Möpp he em Bett?
Schaff en flott fott, Caroline, söss krett der von mir noch ne Trett.
Ös dat nüedisch, Caroline? Ne Hongk, der hürt naats en seng Kötsch.
Saach, wie soll ich dann nur möt dir schmuse,
wenn der Köter sich zweschen os quetsch?

Su ne Hongk ös jo an sich jet Feines.
Hatt’ ich jedenfalls ömme jedaht.
Dat her Flüh hat und pausenlos futz,
dat hatt’ mer keener jesaht.
Der Fiffi, der setz jetz meddachs
beim Esse och möt am Desch.
Witt Bröckche für Bröckche jefödert,
un für mich bliev janex mieh överisch.

Ich hann dohehm nex mieh zu melde,
benn nur noch der letzte Depp.
All die Bützje von Caroline
kreje ich net, die krett der Mopp.
er witt verwönnt wie e Köngk,
et ös werklich net zo erdrare.
Erjendwann dann platz mir der Krare
un dann witt der Köter erschlare.

Wibbelstetz - CD Himbeermarmelad (1995)

Danz möt mir

Danz möt mir, Mädche, dreh dich flock
em Krees eröm, em Krees eröm.
Danz möt mir, Mädche, dreh dich flock,
jet Schöneres jett et doch net.
Danz möt mir, Mädche, ab die Poss.
Möt dengem Kujöner ös janex los.
Danz möt mir un bewech deng Fott.
Dat Leedche dat jeht esu flott.

Schwenk möt mir dörch de janze Saal.
Höpp möt mir, höck ös Kermesball.
Pack denge Rock un hahl dich fass:
Mir jewe jetz richtisch Jas.

Mädche, wenn de net danze kanns,
jangk noh Huus un loss mich lans.
Ich zeech dir jern de richtije Trett,
bei dem et dir schwindelisch witt.

Pass bloß op. Du kress die Muul jestopp.
Loss de Fönger von dem Köngk,
söss jitt et jet op de Zängk.
Loss de Fönger von dem Schoss,
söss jitt et jet op die Noss.

Wibbelstetz - CD Hausmusik (1992)

Dat Leed vom Mömmes

Wenn mer ovends Langwiel hät un fröh em Bettche led,
dann mäht et richtig Spass, ze bohre in de Nas.
Wobei mer aff un ahn op Mömmes stösse kann.
Nur weeß mer nie, wohenn domöt, am beste ongert Bett.

Kläv der Mömmes onge de Bettkant, dat her hatt witt över Naat.
Kick ens noh, ob er noch do ös, wiste waach am nächste Daach.
Dann kratz en aff möm Dumme un flitsch en op de Stroß.
Dann led her en de Soot un dat deht dem Mömmes joot.

Der Eene rooch am Stöck, der andre süff wie jeck.
Nur ich, ich benn stattdesse op Mömmes janz versesse.
Ich setz off in de Bahn un popel stondelang.
Der Schaffner schöddelt nur möm Kopp, doch ich sach:„Pass ens op!“

Wenn et keen Mömmes jöv, dann wür ich depressiv.
Weil möt nem decke Jölle kann mer wunderbar römspelle.
Ihr saht, ich wär en Sau, överlächt üch dat jenau.
Denn hat ihr ens ke Teischendoch, viellech söngkt ihr dann och:

Jo dat wor dat Mömmesleed:
Mömmes, die hat jeder, die senn international.
Selvs der Nejer popelt jern dehehm in sengem Kral.
Jo dat wor dat Mömmesleed:
Mömmes, die senn schleimig, die senn weech un anjenehm.
Un wer he andrer Meinung ös, der jeht am beste hehm.
Jo dat wor dat Mömmesleed:

Wibbelstetz - CD Himbeermarmelad (1995)

Dat ruede Ribbelche

Bei Schulze Fränz em Lade, do hatt ich et jesehn:
su e feines ruedes Ribbelche, net billig wor dat Döng.
ich saht zu mengem Pap: "Pap, dat Moped moß ich hann.
fehlen noch 200 Mark, dehs du mir noch jet dran?"

Zwei Woche späder kohm ich möm Ribbel öm de Eck.
Un von dem Daach ahn wor ich nur noch op Jöck.
Vom Sportplatz en de Disko un morjens ahn de Bahn.
Ich janz vür om Ribbelche un höngedrop Mariann.
Her janz vür om Ribbelche, un höngedrop Mariann.

Ihr könnt mir alles nemme, et Hemp, et Jeld, et Huus.
doch me ruedes Ribbelche, dat röck ich net eruss
Nee, se ruedes Ribbelche, dat röck her net eruss.

Wie off hann ich mich domols op die Zwöllef jelaat.
Manche Blötsch em Ribbelche, zu Huus wurd nex jesaht.
Fuhr ich voll vom Ball hehm, konnt kaum de Stroß noch sehn,
dann woß me ruedes Ribbelche de Wäesch janz von alleen. 
Dann woß se ruedes Ribbelche de Wäesch janz von alleen.

Ich hann att längs e Auto, ne decke Daimler Benz.
E Huus un och e Fräuche, dozo zwei staatse Pänz.
Wenn ich ans de Möpp hann un hange schwer en Brass,
dann schnapp ich mir me Ribbelche, dann jev ich richtig Jas.
Dann schnapp her sich se Ribbelche, dann jett her richtig Jas.  

Wibbelstetz - CD Schluss mit lustig (1999)



Dem Engelbert seng Frau

Menge Freund, der Engelbert, der stronz jern över sich,
wat her vür en schöne Frau hätt’, keen andre wär ihr jlich.
Öm sechs Uhr morjens steht se op, dann lööf se dörch de Bösch.
Et Knäckebruet möt Marerquark waat ferdisch att om Desch.

Nohm Fröhstöck steht öm halve Nöng de Sauna om Programm.
Dem Engelbert seng Frau verliert att wedde zwanzisch Jramm.
E Mürche un e Äppelche für Meddachs ös jenooch.
Su steht et alles janz jenau in ihrem Schlankheitsbooch.

Wat wellst Du möt der Bonnejeert, leeven Engelbert?
En Frau, die nex als Knauche hät, leeven Engelbert.
Von hönge wie ne Hippebock, von vörre wie e Brett.
En Frau, die moss doch weech senn, jepolstert romgseröm.
Un zeech die Wooch och ans jet mieh: Dat ös doch janet schlömm.

Om Tennisplatz spellt Engelbert seng Frau dann en Partie.
Vorhand, Rückhand, Schmetterball un dann kann se net mieh.
Se ruht sich op de Sonnebank e Stöndche richtig us.
Witt noher waach möt Sonnebrand, su ruet als wie ne Fuss.

Kütt Engelbert des Ovends hehm, steht et Esse nie parat.
Die Weich, die led om Knubbel noch, et Bett ös nie jemaht.
Dem Engel ös dat janz ejal, denn her weeß janz jenau:
„Die andre senn nur neidisch op meng schöne schlanke Frau."

Wibbelstetz - MC Lieder vom Lande (1988)

Diddleybum-Song

Ich looch morjens im Bett, wor noch half am dröhme,
et Radio leef un ich dräht noch ens deef ent Plumeau.
Drusse wor et janz jrau, an eenem Seel am Rähne.
Meng Schluffe wore fott, de Wecker kapott,
un ich moht janz dringend nohm Klo.
Der Kerl im Radio schwaad, ohne Luff ze holle,
her hätt’ en janz neue Platt us London möt jebraat von BBC.
Bei de ierschte paar Tön jeng et direck in de Volle.
Ich soß möt eenem Schlaach im Bett hellwaach,
im Kopp nur die Melodie, und die jeng:

Di, Di diddlebum, dibble dabadeibu, 
di diddle ummedumme diddle dabadei,
Diddle I dy Thiddy dy dibedabedadibu,
Woum diddle umme dumme diddle umme dei.
Oh diddle bume, diddle bume, diddle bume,
diddle bume, diddle bume, diddle bume, diddle bume dei.
Bibbi di bu, bibbly bu, dibum dibeibu,
woop didi woop woop, diddleybume dei

Dat Leedche hatt’ mich jepack, ich wor et ömme am flöte.
Ich saht zo mir: „Die Plaat moss her – keen Frooch.“
In et Auto jesatz un op et Jas jetröde.
Ich fong möt vell, vell Jlöck en kleene Parklöck medde in de Einbahnstroß.
„Kennen Sie denn nicht das Lied? Et lief heut morjen im Radio.“
Dat Mädche in dem Lädche lurt mich dämlich ahn un saht: „Nee!“
„Ich weiß ja selbst net wie et heiß. Keinen Schimmer von dem Sänger oder so.“
Ich hurt Honderte  von Plaate, die se do im Lade hatte,
doch op keener wor meng Melodie. Denn die jeng:

Ich reef beim Radio ahn, dat wollt ich doch ens wösse. 
An die Nommer konnt sich keene von der Löckche entsenne: „Null Ahnung.“
Ich froot in jeder Kneip, in de Schöl un bei der Presse.
„Der Titel von dem Leed? Weeß net, wie der heeß.“ Un mir looch her op de Zong.
Neulich kohm ich ens noh Bonn, in de City wor de Düvel loss.
Ich denk op emol, ös dat wohr, do spellt en Band me Leed.
Die woren all in Uniform, su als wären se von de Bundesposs.
Ne ählere Passant, der die Jonge kannt, meent, dat wär de Heilsarmee. 

Wibbelstetz - CD Höngerm Bröddezong (1990)